Нова година, нови надежи.
По катастрофалниот настап на нашата репрезентација на Европското во Варшава, се надеваме на подобро за Олимпијадата во Тромсо. Лошиот настап е последица на многу фактори во кои нема сега да навлегувам (само ќе кажам дека финансискиот фактор е само еден од многуте). Со овој пост сакам да предложам некои работи кои дефинитивно ќе придонесат за подобрување на атмосферата и зголемување на шансите за успешен настап во Норвешка.
Има доста работи кои можат да се направат без (или со многу малку) пари, а кои ќе бидат многу корисни како за играчите така и за раководството. Многу се зборува за тој тимски дух, сплотена атмосфера итн. но никој не работи (или не знае) да работи на тоа. Читајќи што прават и како се подготвуваат во Русија, многу е лесно да се позајмат некои од идеи од нив, обично Русите знаат што прават. Една од работите што ги прават се подготовки со поширокиот состав на репрезентацијата во текот на годината. Во наши рамки тоа е лесно изводливо (и не кошта пари!) – прво селекторот треба да одреди поширок состав, а сега на почеток на годината е добро време за тоа. Така играчите ќе знаат дека се кандидати за репрезентација и соодветно ќе можат да си ги планираат настапите и обврските (се разбира, ако имаат некакви амбиции да играат за репрезентација – тука и селекторот треба да размисли кого да именува во поширокиот состав, но тоа е друга тема). Со овој чин се става до знаење дека се мисли малку подолгорочно (макар и на 6 месеци), дека федерацијата има некаква цел, дека работи на подобрување на резултатите на репрезентацијата, дека не остава сѐ до последен момент (што е многу важно, од лично искуство знам колку е фрустрирачки да се виси до последно и да не се знае што се случува). Понатаму, во текот на годината селекторот (или некој од раководството) треба да биде во постојан контакт со играчите (макар и еден emailсо прашање за некоја партија или отварање), да ги следи настапите на тие што играат и да организира повремени средби кога играчите се во можност – еднаш до два пати месечно од 2-3 дена е повеќе од доволно – со тоа се одржува контакот и се врши размена на идеи меѓу играчите и се гради тој легендарен тимски дух којшто беше спомнат. Еве и практична сугестија – постои просторија во МКЦ, мислам дека се вика НВО центар, со капацитет од 10-15 луѓе, која се издава бесплатно на НВО и други организации. Еден телефонски повик од федерацијата и ете место за „припреми“. Евентуален трошок би биле патните трошоци на играчите кои не се од Скопје, но тоа е сепак занемарливо, а користа од ваков вид контакт во текот на годината би бил непроценлив. Уште еден детал, но кој исто така би внел чувство за организација и насока, е одредување на календарот во почетокот на годината. На практика тоа значи одредување на термини за поединечниот и екипниот шампионат кои и така не варираат многу со термините. Но, годинава тоа е од многу големо значење затоа што Олимпијадата е во август (1-15 август), а тогаш е обично терминот за лигата – што порано се утврди терминот за лига (а со тоа и поединечниот шампионат), тоа полесно за играчите кои планираат да играат турнири во јуни и јули со цел да се подготват што е можно подобро за Олимпијадата.
Ова се само неколку работи што можат да се направат и кои ми паднале на памет. Други идеи (ангажирање на тренери, физички подготовки, тренинг кампови со дефинитивниот состав пред тргнување, развивање стратегии за мечевите итн, итн) се секако можни но во голема мерка зависат од финансиите. Што мислите вие, имате ли некои идеи кои ќе помогнат за подобрување на квалитетот на нашите репрезентативни настапи?